green parel

 
 


 شیرین نظیری

زنِ مبارز که درنبرد ومقاومت پولادین و آبدیده شد

شیرین نظیری نویسنده ، پژوهشگر وفعال حقوق زنان، يکی ازفعالترین شخصیت فرهيخته و پیش گام نهضت زنان در کشور است.او سراسر زندگی خویش را وقف خدمت به مردم درد کشیده،به ويژه زنان ستمديده افغانستان نموده است .                                                   
شیرین نظیری از همان اوان نوجوانی نظر به علاقه مندی که به میهن و هم میهنانش داشت به فعالیت های اجتماعی و فرهنگی بویژه در راستای حقوق زنان پرداخت وسرنوشت خود را با سرنوشت ملیون ها زن ستمدیده کشور گره زد و تا این دم به تعهد خود وفادار ماند. اودرتحت هر شرایط در بهترين وسخترين دوران زنده گي در قبال روشنگري زنان لحظه ای فرو گذاشت نكرده وباموفقيت واعتماد گام هاي متين واستوار برداشته است.

   شیرین نظیری همه دوره های مکتب را به رتبه بالا " اول نمره " موفقانه به پایان رساند. افتخارات زیادی را از جانب اداره مکتب وهم مدیریت معارف آن زمان استان کندز کسب نمود. شیرین نظیری درسال ۱۹۸۲ ترسایی روانه ی دانشکده اقتصاد شد، بخشمنجمنت و اداره را پیگیری نمود. 
در سال ۱۹۸۶ ترسایی دروس دانشکده را به پایان رساند وبرای تحصیلات مافوق لیسانس "ماستری"، شامل انستیتوت علوم اجتماعی، دانشکده روابط اقتصاد بین المللی گردید. درسال ۱۹۸۹ پایان نامه خود را نوشت و از آن دفاع کرد.

شیرین نظیری افزون بر استعداد و ذکاوتِ که داشت درتمام دوره های تحصیلی دانش آموز ممتاز، مبتکر، مهربان،باجدیت وبا پشتکار،شایسته و راستکاردرمیان هم صنفی هایش بود وبا همه همصنفان خود اخلاق نیکوو رویه دوستانه داشت، به همه احترام می گذاشت و احترام همه را نسبت بخود کسب نموده بود.

او از اوانِ نوجوانی وضعیت رقت بارزند گی زنان سرزمینش را، با پوست و استخوان خود درک وحس کرد، زیرا او همیشه درپیرامون خود ناسازگاری های زیادی را مشاهده می نمود وشاهد مردان دو زن وسه زن بود. بدل دادن وازدواج های تحت سن دختران ، دخترفروشی و ازدواج های اجباری" به اموری یومیه مردم تهیدست مبدل شده بود. این هوا واین فضا شیرین نظیری راسخت متاثرساخت وبنا برهمین دلایل اوخودجوش درتازه ترین دوره زنده گی وشباب خود،یک تنه مصمم شد که کاری ثمربخشی را که ولوهرچه کوچک هم باشد برای نابودی این سنن دیرینه ونابود کننده نیم پیکرجامعه " زنان " روی دست گیرد.

او ازصنف هشتم ،جراید دیواری مکتب خود را تحت عنوان طلوع آماده می ساخت و در آن راجع به دانش آموزان ممتاز،بانوان آوازخوان و زنان پیشتاز جامعه خود می نوشت. همچنین دردوره دبیرستان با اشتراك فعال خود در برنامه هاى فرهنگى وهنرى نقشبه سزای داشت.

شیرین نظیری درجریان کارخود برای تنویر زنان افغانستان سخت سعی وتلاش نمود و دربرخی موارد ضروری، حتا کودک نوزاد خود را به نزد مادرش درخانه می گذاشت و خود به دیدارزنان دراستان های کشورسفر می کرد.  او، بارها وبارها درسرتاسرافغانستان،" بویژه درشهرها،روستا هاوخانه های شخصی بانوان " سفرکرد. درکنارتنور ودیگدان زنان،دستگاه قالین وگلیم نشست ودرمکاتب وادارات، بیمارستان ها و زندان های زنان رفت و از نزدیک جویاي مشکلات شان شد.

مشکلات وخواسته های زنان را شنید و تا حد ممکن رسیده گی نمود.البته رفتن به آستان ها /ولایات کشور آنهم دروضعیت جنگی،کاری ساده و بی دردی سردرآن زمان نبود وپیوسته فعالین حقوق زن درچنین وضع جنگی با تهدید مرگ بار از سوي گروه های عقب گرا و ضد نهضت زن مواجه بودند ودرهرقدم، مرگ آن ها را تهدید می کرد.

شیرین نظیری جلسات ،سیمینارها وصحبت های بیشماری را دربین اقشار مختلف زنان درمرکزو آستان های/ولایات کشوردایرنموده و زنان را تشویق به شرکت دراموراجتماعی،اقتصادی وبرابریجنسیتی ،تامین حفظ الصحه ،بهبود شرایط زنده گی ،جلوگیری ازباردارشدن های پی درپی ، ازدواج های اجباری وپیش ازوقت ومهمتر ازهمه دختران را تشویق به شامل شدن در مکاتب وزنان را به کورس های سواد آموزی می نمود. "در سر لوحه ی اهدافش ریشه کن شدن بیسوادی درمیان هم میهنانش بویژه در میان زنان کشورش قرارداشت."  

درنتیجه رهنمود ها، نشرپوسترها، اوراق تبلیغاتی ، گروه های تبلیغاتی ،تنظیم گفت و شنید های رادیویی و تلاش وپشتکار پیگیرشیرین نظیری هزاران زن ودختردرسراسر کشوربه مکاتب مختلف وکورس های سواد آموزی رو آوردند وازنعمت سواد بهره مند گردیدند و دوشیزه گان جوان این کورس ها به درس خود ادامه داده و ازمسیراین کورس ها به مکاتب شبانه ومکتب بزرگسالان معرفی شدند.آموزگاران این کورس ها اعضای سازمان دموکراتیک زنان افغانستان بودند و افتخاری وداوطلبانه این کورس ها را تدریس می نمودند.

 شیرین نظیری درشماری از کنفرانس ها، سمپوزيم ها وسمينارهاي ملي وبين المللي شرکت نموده وخودش هم درسیمینارها وکنفرانس ها سهم فعال گرفته است.

بانونظیری درنخستین گام های خود درغربت با یک گروهی اززنان در آلمان یکجا شدند و شورای را تحت عنوان "شورای زنان مهاجرافغانستان " تشکل دادند. بزودی شماری زیادی از زنان با احساس کشوربا آن ها پیوستند.

 شورای  زنان افغانستان مقیم آلمان به مناسبت اعدام یک زن دراستدیوم کابل به وسیله بنیادگرایان زن ستیزطالب ودیگرروزهای ملی وبین المللی ،گردهمایی ها و راه پیمایی های خیابانی را درآلمان راه اندازی نمودند وشماری زیادی اززنان افغان درآن اشتراک نموده بودند.

اونزدیک به یک دهه درین شورا کارکرد. تا مهاجرت دومیش فرا رسید. اما ازشانس بد درشهری که تازه به زنده گی آغازکرد. تنها یک خانواده ی افغانستانی را با خود داشت. ناچارشد شیوه جدیدی کار را جستجوکند. اوسایتِ را تحت عنوان " آوای زنان افغانستان" برای زنان ایجاد کرد وازاین مسیر سخت تلاش کرد.تا همه روزه تازه ترین گزارش ها را در باره زنان افغانستان وجهان با مطالب جالب ، گفت وشنید ها ، سروده ها، مقاله ها، شناسنامه  ها، ویدیوها ،عکس های مستند، اعلامیه ها وده ها رویداد های ورزشی، ادبی وفرهنگی را، دراختیارزنان افغانستان وزنان هم زبان خود قراردهد.

با افتخارباید گفت که درون مایه این برگه ها منبع غنی برای رادیو های زنان وبخش های ویژه زنان در روزنامه ها ، مونوگراف ها ،دیپلوم ها وپروژه های کاری برای دختران جوانان گردیده است. همچنین شیرین نظیری همه روزه ازمسیر رخُنما وتلفون " وایبر وسکایپ" با زنان وجوانان داخل مرزتماس مستقیم داشته، به مشکلات آنها گوش فرا داده ومشوره های لازم ارایه میدارد. حتا ازین مسیر آنها را به مراجع زیربط مانند کمسیون حقوق بشرونهاد های حقوقی زنان معرفی 
می دارد. همچنین دختران را در نوشتن مونوگراف ها ،پروژه ها و دیپلوم های مشخص درباره زنان افغانستان و جهان مساعدت می نماید. افزون با آن با برخی از رادیو های محلی و صفحات اختصاصی ویژه زنان هم همکاری دارد. همچنین آنعده زنان که در اروپا وامریکا افسرده گی دارند.
از مسیر تلفون با ایشان صحبت نموده و آنها را آماده به مبارزه با افسرده گی می نماید.

شیرین نظیری درسال های پناهنده گیش در آلمان وامریکا،هم از روشنگری زنان از مسیر نوشتن ده ها مقاله درحوزه زنان،داستان ها،شناسنامه های زنان افغانستان وجهان، گفت وشنید بازنان سرشناس افغانستان، اعلامیه ها وپیام ها ،به کارمثمرِ خود ادامه داده وهیچ گاه درمبارزه با ناملایمات وبی عدالتی خود را خسته ودرمانده احساس نکرده است. همه نوشته هایش درمجلات وسایت های انترنتی درون مرزی وبیرون اقبال چاپ یافته اند.

شیرین نظیری همزمان با پیشبرد تحصیل،دو سال مسولیت بخش های تشکیلاتی نواحی دوم ودهم شهرکابل س.د.زا و بیش از ۶ سال مسوولیت شعبه آموزش سیاسی و توده ی شورای مرکزی سازمان دموکراتیک زنان افغانستان را به عهده داشت. پس ازپلینوم هژدهم کمیته مرکزی ح.د.خ.ا ،یک فرد بیسواد به اسم فیروزه قومندان محلی به صفت رییس این سازمان مقررشد. او, سازمان دموکراتیک زنان افغانستان را ترک کردو سپس مدت چهارسال به سمت استاد ومعاون انستیتوت کادرهای جوان کمیته مرکزی س.د.ج.ا ایفای وظیفه نمود. به ادامه آن در سال های ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ خورشیدیمدت یکسال وچند ماه به سمت کارشناس دردفتراحزاب سیاسی و سازمانهای اجتماعی ریاست جمهوری " زمان دوکتورنجیب الله" کارکرد. این باربه نسبت پروبلم سیاسی و زبانی از ریاست جمهوری سبک دوش وخانه نشین شد.

شیرین نظیری هرگزدر بند مقام، رهبری و یا افتخارات نبود.هدفش فقط توازن جنسیت،آرامی هم میهنان و آبادانی کشورش بود. با آنهم نظر به لزوم دید مقام ها یک نشان افتخار،دو مدال صداقت، یک مدال فداکاری وشماری ازتحسین نامه ها و تقدیر نامه ها را مستحق شد.

بانونظیری با عبداله دلاورازدواج نموده وثمره ازدواج شان یک دختر و دوپسراست. هرسه فرزند شان دارای تحصیلات عالی ازکشورهای آلمان،کانادا وامریکاهستند.او ازسال۲۰۰۰  ترسایی بدینسوبا همسرش درایالت فلوریدای امریکا زنده گی می کند.

آثار چاپی و غیر چاپی شیرین نظیری:

ــ   « حقوق زنان درگذر تاریخ » چاپ کابل نوروز۱۳۹۲ خورشیدی.
ــ   « ستاره های سرزمین من »  چاپ هالند بهار ۱۳۹۴ خورشیدی.
ــ   « گنجینه های فرهنگی افغانستان» چاپ کابل دلو۱۳۸۹ خورشیدی. 
ــ «عجایب هفت گانهً جهان باستان » چاپ کابل- افغانستان تابستان ۱۳۸۹خورشیدی.  
ــ  «عجایب هفت گانهً جهان در سده های میانه » چاپ کابل ۱۳۸۹ خورشیدی.
ــ  « عجایب هفت گانهً جهان نو» چاپ کابل تابستان ۱۳۸۹ خورشیدی. 
ــ   « زادگاهی زیبای من » (آماده چاپ ) .
ــ   « رهنمای سفر» (آماده چاپ ).

  شیرین نظیری، بهترین، ناب ترین دوره زنده گی خود را بودن در کشورش و در کنار زنان رنج دیده میهنش میداند. از پناهنده شدنش در خارج کشور سخت نادم است و هرگز خود را 
نمی بخشد. او همیشه چشمان پر از اشک برای سرزمین و همدیارانش دارد.هر باری که به افغانستان می رود.در برگشت مانند ابربهاری ساعت ها درمیان هوا پیما می گرید. فقط برگشتن اش را درکشورش لحظه شماری می کند وآرزو دارد که پیش از مردنش، صلح و آرامش را در کشورش شاهد باشد.