عارف عرفان
برنامه تابوت سازی برای نظام سیاسی
افغانستان در کسوت صلح با شتاب به پیش میرود.از
قراین معلوم است که چارچوب نظام "امارت
اسلامی"میان بازیگران اصلی آمریکا-پاکستان مشخص
شده واین نوزاد درگهواره صلح قطر باید مشروعیت
وهویت سیاسی اش رادر یک روند پیچیده تثبیت وتکمیل
نماید.
در سایهٔ نفرت افکارجامعه جهانی ممکن
رویکرد های موقت برای شرم زدایی رخسارسردمداران
واشنگتن-اسلام آباد برای تاسیس"امارت اسلامی "در
افغانستان بکار برده شود امادر سناریوی کنونی
درماهیت نظام مهندسی شده طالبانی در
افغانستان،امیدی برای تغییر آن محسوس نخواهد بود.
مانیفست اصلی طالبان که باخون نوشته
شده وبا رد صدای آتش بس بیسابقه ترین دوران خشونت
وکشتار را در افغانستان به نمایش گذاشته
است،بدرستی پسمنظر سیاسی نظام مطروحهٔ آنها را
مشخص می سازد.
روایت اصلی ساختمان نظام آینده مبتنی
است بر انحلال دولت در چوکات ساختمان و اجندای
طالبان ،نه تسلیمی وانحلال طالبان در ساختار دولت.
در سناریوی موجود ممکن ایجاد" دولت
موقت" به مثابه نردبان امارت اسلامی بکار برده
شود.اما باساختمان دولت موقت وسهامی وبا فروپاشی
آژانس های امنیتی و دفاعی افغانستان، فاز اصلی
ساختمان امارت اسلامی آغازخواهد شد.
درحال حاضر،در افغانستان بطرز آشکار
برنامه گشایش شاهراه اقتدارسیاسی برای طالبان در
جریان است:
کاربرد مانورسیاسی برنمایش چراغ سبز
وعقب گرایی دولت در خصوص انتقال صنوف ۱-۳مکاتب
درمساجد،اوج کشتاروبربریت در کشوروسکوت مرگباردولت
وجامعه جهانی،،تسلسل قتل وکشتار خبرنگاران
وژورنالیستان در کابل،استقرار دستگاه های راکت
درقلب پایتخت،فشار های سنگین کاخ سفید برای رهایی
هفت هزارزندانیان طالبان،تشدید برنامه های "میثاق
امنیتی" برای تسریع وتزئیدلشکر بیکاران ،تهی دستان
ودست فروشان کابل وبرانگیختن خشم ونفرت جامعه علیه
دولت ،همچنان تقاضای داکتر عبدالله رییس شورای
مصالحه از مردم برای آمادگی به یک" قربانی" در
راستای برنامه های اسارتبار صلح ریایی اش در
افغانستان همه از مولافه های است که بستر یک تغییر
و دگرگونی سیاسی را در افغانستان فراهم ساخته است.
کاخ سفید به شدت در حمایت از طالبان
قرار گرفته وسرگرم فروپاشی تهداب سیاسی نظام
افغانستان است.
درین خصوص روزنامه معتبر اکونومیست
در مقاله تحت عنوان
دونالد ترامپ خطر تحویل افغانستان به
طالبان را می‌پذیرد. " از عزم ترامپ رییس جمهور
آمریکا درمورد تسلیمی افغانستان برای طالبان پرده
برداشته می‌نگارد:[۱]
دونالد ترامپ خطر تحویل افغانستان به
طالبان را می‌پذیرد.
با این حال،آقای ترامپ در اقدامات
خود که بسیار خطرناک است،به ستیزه جویان بیش از
آنچه که ادعامی کنند ارائیه میدهد.
در بخشی دیگری این مقاله ازتبانی
آمریکایی ها وطالبان در افغانستان پرده برداشته
شده آمده است:"
طالبان وسایط نظامی آمریکایی رادر
شبکه های اجتماعی به نمایش می گذارند،نشان میدهد
که آمریکایی هابه عوض تامین صلح،این وسایط را به
طالبان تسلیم داده اند.افغانستان ممکن است بار
دیگر به کشوری سرکش مبدل شده و روزی به پناهگاه
تروریست ها تبدیل گردد"
درین مقاله در خصوص سیاست های آینده
جوبایدن در افغانستان نیز اشاره شده خاطر نشان
میگردد:"جو بایدن، رئیس جمهور منتخب،این جام مسموم
را به ارث می برد. او هرگز علاقه مند به مداخله در
افغانستان نبوده است. او،همچنین وعده پایان دادن
به"جنگهای ابدی"را داده است.
وی به عنوان معاون رئیس جمهور با
"موج افزایش نیرو"باراک اوبامامخالفت کردکه باعث
افزایش تعداد سربازان در این کشور به بیش از
۱۰۰هزار نفرشد"
مداخلات صریح سفارت آمریکا در کابل
در مورد انتقال صلاحیت های نهادهای قدرت باردیگر
برماهیت پوشالی دولت وعمق مداخلات آمریکا
درافغانستان صحه گذاشت.
سفیرسرپرست آمریکا در کابل،اظهارنمود
که توافق حول نقشه صلح، تقسیم قدرت و آتش بس از
صلاحیت« شورای مصالحه ملی» است.
فراموش نباید کرد که غربی ها هنوز
نشهٔ مصالحه ملی عهد داکتر نجیب الله را از سر
بیرون نکرده وحال به هنر داکتر عبدالله امید بسته
اند.
از چنین اظهارات میتوان استنتاج نمود
که در فاز جدید،آمریکایی ها بخاطر تطبیقاهداف
راهبردی شان در مورد افغانستان روی«شورای مصالحه»
حساب بازنموده اند.
توجه وتمرکز آمریکاوپاکستان روی
شورای مصالحه ملی یک گزینه حساب شده
است.آمریکاوپاکستان با نمایش چراغ سبز برای جهاد
مردان افغانستان میخواهند تا از نیروی آنها موقتا
برای استقرار دولت طالبان سود برده و هرگونه حرکت
بازدارنده را در خط استقرار نظام طالبانی مرتفع
نموده ،سپس پایگاه های جهاد را درافغانستان
نابودنمایند.تمایلات جنون آمیز برخی سران مجاهدین
با پروسه صلح ریایی قطر از همین منظرگاه نشئت می
یابد.
نیویورک تایمز نیزاخیرأ از مداخلات
وفشار های سنگین واشنگتن بر افغانستان سخن گفته
ودر مقالهٔ در خصوص سناریوی صلح دوحه می نگارد:
[۲]
" مقامات افغانستان از دولت ترامپ
شکایت داشتند که به شدت تحت فشار آمریكایی ها قرار
دارند تاسازش های دردناك را بپذیرند"
به اعتقاد این قلم یکی از فشار های
دردناک آمریکایی که اعصاب داکتر غنی رابهم زده است
نه فشار آمریکا برای رهایی طالبان از زندان،بل
عبارت از نقش او به مثابه مهره سوخته در نظام
سیاسی آینده افغانستان است.فلهذا نیویورک تایمز در
محور این رویکرد تمرکز نموده در بخشی دیگری از
مقاله خود می‌نگارد:"مقامات افغانستان می
گویند،اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان ازادامه
گفتگوهای صلح امتناع می ورزد.اگرچه طالبان و
مذاکره کنندگان دولت در مورد«طرزالعمل مذاکرات صلح
» به توافق رسیده اند،اما با وجود نزدیک شدن به
دستیابی به موفقیت آشکار پس از ماهها تلاش،اشرف
غنی این روند را متوقف می کند"
نیویورک تایمز یکی دیگر ازدلایل بی
علاقگی داکتر غنی را به پروسه صلح مورد توجه قرار
داده مینویسد :"آقای غنی ممکن است این تاخیر را
اقدامی حساب شده بداند به این امید که دولت بایدن
در حال تغییر روند ادامه خروج نیروهای آمریکایی
باشد یا رویکرد خود را برای نظارت بر مذاکرات صلح
تغییر دهد"
این روزنامه همچنان از فشار های
جهانی ومنطقوی برای درهم شکستن بنبست های مذاکرات
بین الافغانی وتوافق روی « طرزالعمل مذاکرات» صلح
پرده برداشته خاطر نشان می سازد:"
این توافق نامه،بامیانجیگری دولت های
قطر،پاکستان و ایالات متحده صورت گرفت؛
اینست تازه ترین تصویر ازگذرگاه
پروسه فروپاشی دولت افغانستان که با شتاب ودرخموشی
مطلق دولت مردان افغانستان وبسا اهرم هاوسازمانهای
سیاسی جامعه در جریان است.
تو گویی اینجا وادی مردگان است وکفن
کش های سابق در آستانه برگشت اندوچون چنگیزیان
باید شکم مردگان را بدرند تا ازظهور کدام نوزادی
جلوگیری نمایند؛
اما درپایان این تونل سیاه ،هنوز
نوری می‌درخشد و آن آذرخشی است که از درون خشم
مردم و جوانان رزم آفرین میهن طلوع مینمایدوشبستان
سیاه را نوید صبح میدهد؛
[1]Endgame in Afghanistan
Donald Trump risks handing
Afghanistan to the Taliban'21 Nov2020
[2]Afghan Leader Digs In on Peace
Talks Despite Progress, Officials Say.29Nov2020
