دوسال حاکمیت طالبان در افغانستان اگست

 خواهران برادران و هموطنان گرامی !

دوسال از حاکمیت طالبان در افغانستان گدشت دو سال که مردم افغانستلن با فرار ریس جمهور داکتر اشرف عنی سقوط جمهوریت و تکیه زدن طالبان به اریکه قدرت سیاسی روز های سخت و دشواری را تجربه کردند مردم که با فقر گرسنگی دست گریبان هستند ، زنانیکه با محدودیت های ایجاد شده در برابرشان از جانب طالبان اسیر و زنجیر تعصب و خشونت را بیشتر از گذشته به شانه کشیده که دست و پای شان را بسته بار دیگر در بی باوری ها از حق و حقوق انسانی شان محروم گردیده اند حق کار ، اموزش و حق فرا گذاشتن پا از چهار دیواری خانه را بار دیگر تجربه کردند در مجموع حضور زنان در اجتماع کام به گام حذف شد

نظام تک قومی طالبان به هیچ یک از خواستهای مردم پاسخ گو نبوده در مقابل خواستهای مردم بغاوت و شرارت را پیشه کردند که سر کوب تمام اقشار جامعه با شتم و شلاق ، زندان و استبداد ادامه دارد

در طی دوسال صدای بلند مردم از طریق نهاد های مدنی اعم از انجمن ها ، شورا ها ، شخصیت های مستقل سیاسی در مجموع فعالین حقوق زن اعتراض کردند ، پیشنهاد کردند ، سوال کردند ولی طالبان برای پاسخگویی منحیث دولتمردان مسوول هیچگاه حاضر نشده اند مردم اعم شخصیت های سیاسی ، پژوهشگران و دانشمندان تمام قشر های جامعه راه بیرون رفت از بحران را در برگذاری کنفراس ها ، نشست ها در سراسر جهان دانسته ده ها کنفراس و نشست ها حضوری و آنلاین برگذار کردند شخصیت های سیاسی و نخبه کان افغانستلن متعقد به این گردیده اند که جنگ راه بیرون رفت نیست باید از در گفتگو و مذاکره گام گذاشت تا بالای حکومت سرپرست ط فشار باشد

که طالبان در برابر مسوولیت های شان اعم ایجاد نظام مشارکتی و یا فرا گیر، و رعایت حقوق و آزادی های تمام اقشار جامعه بخصوص اعاده حقوق زن ، رعایت از قوانین کنوانسیون های حقوق بشر و پیش شرط های جامعه جهانی توجه نکرده و پاسخگو نیستند

دوسال گذشت تا به حال حکومت سر پرست طالبان به رسمیت شناخته نشده است هنوز که هنوز است در های مکاتب و دانشگاه ها به روی دختران بسته است ، زنان که مشاغل داشتند امروز بیکار و در چهار دیواری خانه زندانی هستند اطفال گرسنه شان را با فروش اعضای بدن و یا فروش دختران خورد سال شان که بازار گرم تجارت برای طالبان کردیده است با طوطه نان خشک اعاشه می کنند ، روزانه که ده ها تن از فعالین حقوق بشر ، ژورنالیستان ، منسوبین قوای مسلح به اشکال و بهانه های مختلف زندانی می شود که قربانی بیشتر را تاجیکان بخصوص مردم پنجشیر داشته اند ، اعتراضات زنان با خشونت پاسخ داده می شود زنان دستگیر و زندانی و مورد بیرحمانه ترین شکنجه ها جسمی و روانی قرار گرفته که گزارش های درز کرده در رسانه زنان زندانی مورد تجاوز مسوولین زندان های طالبان قرار کرفته که به شکل گروهی به آنها تجاوز صورت می گیرد که مغایرت به عرف و سنت افغانستان است ، زندان های مردانه در تمام ولایات پر از تاجیکان و اقلیت های کشور است هیچ نهاد خارجی و داخلی حمایت از زندانیان به آنها دسترسی ندارند و با وحشیانه ترین شکنجه های فزیکی و روحی همراه است باید برای زندانیان بی گناه افغانستان اعم از زن و مرد داد خواهی کرد ، رسانه ها محدود است دسترسی به نشر واقعیت های جامعه و مردم را ندارند و سخترین جزا در برابر نشر واقعیت ها را ژورنالیستان متقبل می شوند که ما شاهد گرفتاری و شتم و شلاق صد ها ژورنالیست و هنرمند هستیم کشتار و یا مفقود شدن فعالین حقوق زن به جنایت روز مره طالبان مبدل کردیده است که نمونه از مفقود شدن فعالین حقوق زن در بلخ و ننگرهار را می توان یاد کرد ازدواج اجباری طالبان با دختران خورد سال که کودک همسری است اوجگیر شده است

طالبان با گرفتن دو یا سه زن و نگهداری شان در یک خانه زنان را در خشونت علیه همدیگر قرار میدهند که خشونت زن علیه زن در حال رشد است و این وضعیت برای زندگی سالم خانواده گی نسل های بعدی جامعه تاثیرات منفی روحی و روانی را به جا می گذارد

اگر ما لیست از شکنجه و دستگیری مردم توسط طالبان اعم از زن و مرد از بخش مختلف اعم از ژورنالیست ، فعال حقوق زن ، منسوبین قوای مسلح ، اقلیت های اقوام بخصوص پنجشیری ها داشته باشیم مطمئنا که در این صفحه کنجایش ندارد و زندان های پلچرخی و ولایات کشور مانند دوره امین پر از روشنفکران است

فرار از کشور و تن دادن به زندگی رقت بار مهاجرت در پاکستان و ایران ترکیه به روند نورمال مردم مبدل شده مردم برای زنده ماندن در کشور های همسایه دوزخ ثانی را تجربه می کنند

جامعه جهانی همچنان در کنار طالبان باقی مانده با بسته های میلیون دالری و نشست های پشت پرده از آنها حمایت می کنند که از حمایت مردم بی گناه افغانستان کنار رفتند صرف به چند نشست ها و اعتراضات نمایشی اتکاه کرده اند که جز مصرف رسانه ی چیزی دیگر بوده نمی تواند مغایرت به قوانین شورای امنیت و کنوانسیون های جهانی دارد با این همه

راه بیرون رفت افغانستان از بحران

وحدت ، همبستکی مردم افغانستان به داعیه ملی مبدل گردد تمام اقشار جامعه برای تامین صلح پایدار و یک نظام مردمی با هم متحد شوند

اجماع ملی در چوکات لویه جرگه واقعی که متشکل از تمام ملیت های بومی کشور باشد نه لویه جرگه تقلبی که نظام حاکم مانند جمهوریت از ان بهره برداری سیاسی کند تجربه نشان داده است که لویه جرگه های تقلبی با دستاورد نبوده است

ایجاد چتر های بزرگ ایتلاف که حرکت ها و جنبش های خودجوش متشکل از تمام اقشار جامعه باشد در زیر یک چتر جمع شده برای آرمان واحد همانا نجات افغانستلن گام بردارند

حفظ استقلال ، آزادی ،تمامیت ارزضی و حاکمیت ملی با پیشکش قانون اساسی در آلویت کار قرار داده شود

برای بر آوردن این اهداف ملی دامان گفتگو ها گسترش یابد با پیشکش کنفراس ها ، بحث ها حضوری آنلاین کار وسیع صورت گیرد که رسانه ها می توانند نقش اساسی را برای روشنگری و اطلاع رسانی ایفا کنند

مردم از ادامه چهار دهه جنگ خسته هستند جنگ و دست بردن به سلاح راه بیرون رفت نیست باید نشست بین العفغانی هر چه زودتر در سطح بین المللی با ابتکار نخبه کان بیرون مرز بر کذار شود ، هر کدام ما باید مظاهر منفی درونی فردی اعم از حس خود خواهی ، جا طلبی غرور و احساس سروری بودن را باید کنار گذاشت همدیگر پذیری توسعه یابد زیرا تجربه نشان داده که ملت واحد قلعه های موفقیت را پیموده و از آن خود می سازند .

ما راه دیگری نداریم جز اینکه به پا ایستاده و از ارمان های بر حق ملت خود باید دفاع کرد

به پیش برای مبارزه تامین حقوق بشر و ایجاد فضای صلح و باهمی در کشور ما

تهیه کننده : زرغونه ولی جرمنی 70.08.2023