زنده ‏گی نامه مختصر اناهيتا (ناهيد) راتب زاد

 داکتر اناهیتا راتب زاد یکی از بنیاد گذاران سازمان دموکراتیک زنان افغانستان:

 داکتر اناهیتا راتب زاد شخصیت برجسته سیاسی و اجتماعی افغانستان در اکتوبر سال ۱۹۳۱در محله‏ی گلدره (ولایت کابل) دیده به جهان هستی گشود.

 اناهیتا راتبزاد در سال ۱۹۴۵ ترسایی مکتب متوسطه «ملالی» را ختم نموده و در همان سال شامل کورس یک ساله نرسنگ شد.

 داکتر راتب زاد از آوان رسیدن به مرحلۀ بلوغ و پاگذاشتن به دنیای سیاست، گوهر زنده گی خود را در پای عشق ورزیدن به آزادی و سعادت مردم، آبادانی و شگوفایی میهن گذارد و به یقین و باور کامل که او با این عشق و آرمان مقدس، تا آخرین رمق حیات می خواهد زیست کند. او در همین سال با داکتر کرام الدین کاکړ ازدواج نمود و در سال ۱۹۴۹ با همسر خود به ایالات متحده امریکا رفت. در سال ۱۹۵۰ شامل مکتب پزشکی در شهر میشگن ایالات متحدۀ امریکا گردیده و در سال ۱۹۵۴ با حصول سند فراغت، به کشورش بازگشت.

 از سال ۱۹۵۲- ۱۹۵۷ میلادی به عنوان مدیر مکتب نرسنگ در جنب بیمارستان زنانه شهر کابل وظیفه اجرا کرد. در سال ۱۹۵۷میلادی جهت ادامه تحصیلات شامل دانشکده طب دانشگاه کابل در رشته طب معالجوی شد.

 داکتر راتب زاد در سال ۱۹۶۳ در جمع اولین گروپ زنان افغانستان از آن دانشکده موفقانه فارغ التحصیل شد. بعد از فراغت از دانشگاه، به عنوان استاد در دانشگاه طب باقی ماند. زمانی که هنوز دانش آموز دانشکده کابل بود، در جنبش زنان افغانستان و پشتیبانی از فعالیت تبلیغاتی حکومت برای برداشتن چادری و مجازات بنیادگرایان اسلامی که از طریق خشونت علنی می کوشیدند مانع این کار شوند، شرکت داشت. در همان سال های دانشگاهی او وارد یکی از حلقات مخفی چپ انقلابی گردید و در امور سیاسی فعالانه سهم گرفت.

 در سال ۱۳۴۴ خورشیدی داکتر اناهیتا راتبزاد از جانب یکی از نواحی شهر کابل به عنوان نماینده مجلس (ولسی جرگه) در دوره دوازدهم برگزیده شد. اين اولين زن شجاع كشور ماست كه در پارلمان مردسالار آواز زنان افغانستان را بلند كرد و از حقوق حقه زنان رنجدیده افغانستان با شجاعت دفاع كرد و در مجالس پارلمان صفات درخشان سخن وری خود را تبارز داد. با وارد شدنش در فرکسیون چپ دموکراتیک پارلمان و انتقاد شدیدش از مبانی قرون وسطایی در کشور، موجب نفرت محافل محافظه کار مذهبی شد.

 در نومبر سال ۱۹۶۶ او همراه با ببرک کارمل، نور احمد نور و شماری دیگری از نماینده های دارای اندیشه های دموکراتیک در داخل پارلمان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و در بیمارستان بستری شدند.

 به ابتکار او، به تاریخ ۸ مارچ ۱۳۴۶ برای نخستین بار در تاریخ افغانستان، از روز جهانی زن تجلیل به عمل آمد.

 داکتر راتب زاد در تجليل و بزرگداشت از رويدادهای تاريخی، از جمله هشتم مارچ روزبين المللی زن و روز مادر نقش ماندگاری از خود برجا گذاشت.

هشت مارچ به وسيلۀ سازمان دموکراتيک زنان افغانستان در تحت رهبری داکتر اناهيتا راتبزاد با شرکت فعال هزاران تن از زنان و دختران آگاه کشور در کابل و ولایات کشور سازماندهی و تجليل مي گرديد.

 در نیمه دوم سال های ۱۹۶۰با شرکت مستقیم او در پایتخت کشور بسیاری از میتنگ ها و تظاهرات ضد حکومتی برگزار شد.

 اناهیتا راتبزاد در سال ۱۹۶۸ به عضویت کمیته مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان (پرچم) درآمد. او جزو فعالین نویسنده گان جریده «پرچم» بود، مقاله ها و یاد داشتهای وی در مجموع به مشکلات جنبش زنان و تأمین بهداشت عمومی (صحت عامه) در کشور اختصاص داشت.

 اناهیتا راتبزاد در سال۱۳۴۴ خورشیدی برای نخستین بار سازمان دموکراتیک زنان افغانستان را با جمعی از زنان بنیاد گذاشت.

 در شب ۲۵ بر ۲۶ اپریل 1978 او یک جا با دیگر رهبران ح. د. خ. ا. به وسیله رژیم محمد داؤود زندانی گردید. بعد از سرنگونی داؤود، [و بعد از پیروزی انقلات ثور] به عنوان عضو شورای انقلابی جمهوری دموکراتیک افغانستان و وزیر امور اجتماعی برگزیده شد.

 در آغاز ماه جولای سال ۱۹۷۸ ا ترسایی از ترکیب حکومت خارج و به عنوان سفیر به یوگوسلاویا فرستاده شد، به زودی او متهم به شرکت در یک توطئه ضد حکومتی گردیده و از پُست سفارت برکنار و همزمان از عضویت کمیته مرکزی حزب به شکل غیر قانونی اخراج گردید. الی دسمبر سال ۱۹۷۹ ترسایی همراه با خانوداۀ خود به صفت پناهنده سیاسی در یوگوسلاویا زنده گی می نمود. در جنوری سال ۱۹۸۰ ترسایی با روی کار آمدن رهبری جدید، در رأس آن ببرک کارمل، وی به عضویت بیروی سیاسی کمیته مرکزی ح. د. خ. ا. و شورای انقلابی ج. د. ا. انتخاب و پُست وزارت معارف را اشغال نمود. همزمان او دوباره در رأس سازمان دموکراتیک زنان افغانستان و همچنان انجمن دوستی افغان - شوروی و سازمان صلح، همبسته گی و دوستی افغانستان قرار گرفت. از نومبر سال ۱۹۸۰ ترسایی، به مثابه عضو بیروی سیاسی، موظف شد تا وزارتخانه های اطلاعات و کلتور، تحصیلات عالی و متوسطه مسلکی و صحت عامه را رسیده گی و نظارت نماید.

 در جون ۱۹۸۱ داکتر راتب زاد وظایف حکومتی را کنار گذاشت و به عضویت هیئت رئیسه شورای انقلابی ج. د. ا. درآمد.

 در سالهای ۸۰ او در حلقات مترقی اجتماعی جهان به عنوان یک شخصیت فعال یونسکو، شورای جهانی صلح و سازمان همبسته گی مردمان آسیا و افریقا شهرت وسیع به دست آورد.

 داکتر اناهیتا راتب زاد سهم قابل ملاحظه را در سازماندهی بسیاری از همایش های بین المللی که در کابل تحت حمایت از شورای جهانی صلح و سازمان همبسته گی مردمان آسیا و افریقا برگزار میگردید، ادا نمود. در میان زنان افغانستان از شهرت و محبوبیت بسیار خوب به خاطر دفاع قاطع از منافع و آزادی زنان برخوردار بود.

شیرین نظيرى 

برگرفته از (  اواى زنان افغانستان )