آناهیتا  الهه آب و فرشته، نگهبان چشمه ها و باران بود. او نماد عشق، باور مندی و دوستی بود. آناهیتا عصیانگر و سنت شکنی از تبار خونی شقایق های سرخ که از جهان بی تفاوتی فکر ها و صدا ها و فریاد ها آمده بود تا برای عدالت و رهایی و آگاهی زن برزمد. او در پی بدست آوردن حق یا حقوق گرفته شده، گُم شده و یا پنهان شده بود و با همت و عواطف شفاف وارد میدان رزم و پیکار گردید و راه رهایی و آزادی را برگزید.

او  یک سنت شکن سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بود که در برابر سنت هزار و چند صد ساله مردسالاری عصیان و مبارزه کرد. مبارزه او به معنی مبارزه یک بُعدی با فرهنگ مرد سالار و زن ستیز نیست؛ آناهیتا برای بیداری می تپید و برای  آگاهی دادن می رزمید.

او که به فردیت رسیده بود، از فردیت رسیدگی به جمع دموکراتیک پیوست و شانه به شانه همرزمان خود از جایگاه فعال جمعی مبارزه  را جولان بخشید و اسطوره آفرید و خود ستاره شد. او با شناختی که از زمانه و محیط پیرامونی اش بدست آورده بود به مبارزه چند بُعدی پرداخت. او قصد آفریدن آگاهی کاذب نه، بلکه حد نهایی آگاهی ممکن برای آزادی، رهایی و برابری را به زنان و جوانان شامل دختران و پسران انتقال میداد.

عصیانگری و نبرد زنانه او در برابر بی عدالتی و نابرابری اجتماعی پایدار ذاتی، واقعی و انسانی خود غایت و رهایبخش و آزادیخواهانه بود. آناهیتا الهه بود ستاره شد.