نوروز، خوش آمدی! بویی مگر از میهن ما آوردی؟

 هدایت حبیب

سال نو ۱۳۹۶ خورشيدی، جشن نوروز، روز دهقان، فصل زيبايی ها و ايام رويش دوباره ی سبزه ها  و گلبرگ ها را به شما هم ميهنان گران ارج، همچنان به کليه مردمان حوزه فرهنگی و تمدنی مان، مبارک باد می گويم و برای همگان سال صلح و امنيت، بهروزی و خوشبختی آرزو می نمايم!

 تجلیل از روز اول سال و بویژه انتخاب این موقعِ زمان؛ یعنی، اول بهار دلالت به فرهنگ پر بار و تاريخیمردمان سر زمین آریانای کهن می نماید. در بهار است، که همه رستنیها در دشت و دمن از پژمردگی و خواب ژرف زمستانی  برمی خیزد و به خود جان دگر و تکان تازه میدهد.

 به غربت توت و تلخان يادم آمد

شب و برف و زمستان يادم آمد

كنار صندلي و جنگ و كابل

دوصد خواب پريشان يادم آمد

(علی احمد فایز)

 در دوران حاکمیت طالبان، برگزاری جشن نوروز اینروز باستانی سوگمندانه، بنابر تسلط تفکر عصر حجر بر روان آنان و دستور حاميان شان، ممنوع بود. وليک تاريخ به عقب بر نمی گردد؛ بنابرآن منطقی و سزاوار است، که آغاز بهار، روز اول سال نو باشد. چنانچه به اساس همین اهمیت تاریخی و عقلانی بوده است، که بنا بر پیشنهاد کشور آذربایجان وپشتیبانیافغانستان، ایران، تاجیکستان، ترکمنستان وچند کشور دیگر در ۲۳ فبروری سال ۲۰۱۰ مجمع عمومیسازمان ملل متحد در هفتاد یکمین نشست خود روز۲۱ مارچ را به حیث نوروز و روز جهانی پذیرفت.یعنی نوروز ـ سر از سال ۱۳۸۹ ـ به مثابه ی جشن جهانی شناخته شده و ثبت تاريخ گردیده است.

 نکته درخور توجه این است، که مراسم نوروزی نه به عنوان یک جشن مذهبی؛ بلکه صرفا به عنوان یکی از سنتهای پسنديده و ماندگار تاريخی نياکان مان، برگزار می گردد. آنچه این نظر را قوت می بخشد این است که این مراسم اختصاص به افغانستان یا ایران ندارد و طبق گزارش سازمان ملل: "نوروز برای بیش از ۳۰۰ملیون نفر در سراسر جهان آغاز سال نو است و بیش از سه هزار سال است که در مناطقی از بالکان، منطقه دریای سیاه، قفقاز، آسیای مرکزی و خاور میانه و نقاط دیگری از جهان جشن گرفته می شود."

 این روز از سوی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگیسازمان ملل متحد (یونسکو) نیز در فهرست میراثفرهنگی معنوی بشر قرار گرفته است. اما بايد خاطر نشان نمود که تجليل از اين روز، هيچ گونه پيوند و مناسبتی  و يا تقابل و مخالفتی با دين اسلام ندارد. زيرا دين و مذهب قوانين و جايگاه خود را در جامعه دارد و ارزشهای فرهنگی، سنتها، رسم و رواج های پسنديده ملی و تاريخی، مقام خود را در عقول و قلوب مردم داشته، هريکی از نسلی به نسل ديگری انتقال میيابد.

صرف نظر از آن که قراین و شرایط کنونی ملی و بین المللی و چگونگی روند تکاملی تاريخ در سرزمين مان، تا چه حدی به خوش بینی مجال می دهند، آرزو آن است که سال پیشرو را سال صلح، امنیت و سال بهروزی و پرمیمنت به مردم رنج کشيده افغانستان که در سخت ترين آزمون زمان قرار دارند، آرزو نمايم.